ความสุข ชายผู้หนึ่งได้แวะไปหานักบวชผู้ทรงภูมิ เขากล่าวว่า “ข้ามาขอให้ท่านช่วยแนะนำให้ข้าพ้นจากความทรมานอย่างที่สุด หาไม่แล้วข้าจะต้องเป็นบ้าไปภายในสองสามวันนี้อย่างแน่นอนเลยทีเดียว” เรื่องราวมันเป็นเช่นใดล่ะ ท่านจงเล่ามาให้ข้าฟังทีเถอะ นักบวชกล่าวอย่างสุขุมนุ่มลึก “เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ข้าเช่าห้องเล็กๆ อยู่ห้องหนึ่ง แต่ต้องอยู่ร่วมกันถึงหกคน นอกจากตัวข้าและภรรยากับลูกเล็กๆของข้าอีกสองคนแล้ว ข้ายังมีน้องสาวกับน้องเขย มาขออาศัยอยู่ด้วย เฮ้อ... ทุกๆวัน ไม่ใครก็ใครล่ะที่จะต้องตะโกนด่าใส่หน้ากันเพราะความเครียด ความแออัดยัดเยียด ท่านคิดดู นี่มันนรกชัดๆ นี่ผมจะบ้าอยู่แล้ว” อืม... ถ้าข้าแนะนำแล้ว เจ้าจะยินดียอมทำตามทุกอย่างที่ข้าบอกให้เจ้าทำไหมล่ะ? นักบวชเอ่ยถามขึ้น ชายผู้คิดว่าตนอยู่ในขุมนรกตอบ “ข้าขอสาบานเลยว่าข้ายินดี” ดีมาก... ตอนนี้เจ้ามีสัตว์เลี้ยงอะไรบ้างและมีอย่างละกี่ตัวล่ะ? นักบวชเอ่ยถามต่อขึ้นมาอีก ชายผู้นั้นก็ตอบว่า “วัว ๑ ตัว แพะ ๒ ตัว แล้วก็ไก่อีก ๖ ตัว” เอาอย่างงี้ก็แล้วกันนะ เจ้าจงเอาสัตว์เลี้ยงทุกตัวเข้าไปไว้ในห้องที่พวกเจ้าอยู่ แล้วสัปดาห์หน้าเจ้าค่อยกลับมาหาข้าอีกครั้งหนึ่ง นักบวชให้คำแนะนำแก่เขา ชายผู้น่าสงสารคนนั้นอ้าปากหวอตาค้าง แต่เนื่องจากตนเองได้ให้คำมั่นสัญญากับนักบวชเอาไว้แล้วว่าจะปฎิบัติตามคำสั่งทั้งหมด เขาจึงจำเป็นที่จะต้องปฎิบัติไปตามคำแนะนำนั้น หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป ชายผู้นั้นก็ได้กลับมาหานักบวช แล้วเขาก็โอดครวญว่า... “หมดสิ้นกันแล้วชีวิตนี้ ห้องที่แคบยังกับรูหนูห้องนั้น บัดนี้มันได้กลายเป็นส้วม กลายเป็นถังขยะ มันมีแต่เสียงทะเลาะ มีแต่เสียงก่นด่ากันไปหมด ยิ่งไปกว่านั้นแล้วเสียงของคนมันสู้เสียงของวัว แพะและเสียงของไก่ที่ตีกันตลอดเวลาไม่ไหว และข้าก็ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ได้โปรดท่านจงช่วยข้าด้วยเถอะ” นักบวชกล่าวว่า “เจ้าจงกลับไปที่บ้านของเจ้า ทีนี้เจ้า จงเอาพวกบรรดาสัตว์เลี้ยงทั้งหมดออกไปเลี้ยงข้างนอกให้หมด” ชายผู้น่าสงสารรีบวิ่งแจ้นกลับไปยังบ้านของเขา วันรุ่งขึ้นเขากลับมาหานักบวชอีกครั้ง เขาดินมาด้วยสีหน้าอันแช่มชื่น พร้อมกันนั้นก็ใส่เสื้อตัวใหม่ที่ดูดีสะอาดสะอ้าน “ชีวิตของข้าช่างหอมหวานชื่นมื่นและมีความสุขเสียนี่กระไร เมื่อบรรดาสัตว์เหล่านั้นออกไปอยู่ข้างนอกทั้งหมด บ้านมันก็คือสวรรค์ดีๆ นี่เอง มันทั้งสะอาด กว้างขวางและที่สำคัญที่สุดนะท่าน ... คือว่ามันเงียบ” เขากล่าวออกมาอย่างคนอารมณ์ดี “จงมีความสุขอยู่กับทุกข์ ในปัจจุบันที่ตัวเองมีอยู่เถิด อย่าเอาทุกข์ในอนาคตมาถมทับหัวใจอีกเลย”

ความสุข

ชายผู้หนึ่งได้แวะไปหานักบวชผู้ทรงภูมิ เขากล่าวว่า
“ข้ามาขอให้ท่านช่วยแนะนำให้ข้าพ้นจากความทรมานอย่างที่สุด หาไม่แล้วข้าจะต้องเป็นบ้าไปภายในสองสามวันนี้อย่างแน่นอนเลยทีเดียว”

เรื่องราวมันเป็นเช่นใดล่ะ ท่านจงเล่ามาให้ข้าฟังทีเถอะ นักบวชกล่าวอย่างสุขุมนุ่มลึก “เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ข้าเช่าห้องเล็กๆ อยู่ห้องหนึ่ง แต่ต้องอยู่ร่วมกันถึงหกคน นอกจากตัวข้าและภรรยากับลูกเล็กๆของข้าอีกสองคนแล้ว ข้ายังมีน้องสาวกับน้องเขย มาขออาศัยอยู่ด้วย เฮ้อ... ทุกๆวัน ไม่ใครก็ใครล่ะที่จะต้องตะโกนด่าใส่หน้ากันเพราะความเครียด ความแออัดยัดเยียด ท่านคิดดู นี่มันนรกชัดๆ นี่ผมจะบ้าอยู่แล้ว”

อืม... ถ้าข้าแนะนำแล้ว เจ้าจะยินดียอมทำตามทุกอย่างที่ข้าบอกให้เจ้าทำไหมล่ะ? นักบวชเอ่ยถามขึ้น
ชายผู้คิดว่าตนอยู่ในขุมนรกตอบ “ข้าขอสาบานเลยว่าข้ายินดี”

ดีมาก... ตอนนี้เจ้ามีสัตว์เลี้ยงอะไรบ้างและมีอย่างละกี่ตัวล่ะ? นักบวชเอ่ยถามต่อขึ้นมาอีก
ชายผู้นั้นก็ตอบว่า “วัว ๑ ตัว แพะ ๒ ตัว แล้วก็ไก่อีก ๖ ตัว”

เอาอย่างงี้ก็แล้วกันนะ เจ้าจงเอาสัตว์เลี้ยงทุกตัวเข้าไปไว้ในห้องที่พวกเจ้าอยู่ แล้วสัปดาห์หน้าเจ้าค่อยกลับมาหาข้าอีกครั้งหนึ่ง นักบวชให้คำแนะนำแก่เขา

ชายผู้น่าสงสารคนนั้นอ้าปากหวอตาค้าง แต่เนื่องจากตนเองได้ให้คำมั่นสัญญากับนักบวชเอาไว้แล้วว่าจะปฎิบัติตามคำสั่งทั้งหมด เขาจึงจำเป็นที่จะต้องปฎิบัติไปตามคำแนะนำนั้น
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป ชายผู้นั้นก็ได้กลับมาหานักบวช แล้วเขาก็โอดครวญว่า...
“หมดสิ้นกันแล้วชีวิตนี้ ห้องที่แคบยังกับรูหนูห้องนั้น บัดนี้มันได้กลายเป็นส้วม กลายเป็นถังขยะ มันมีแต่เสียงทะเลาะ มีแต่เสียงก่นด่ากันไปหมด ยิ่งไปกว่านั้นแล้วเสียงของคนมันสู้เสียงของวัว แพะและเสียงของไก่ที่ตีกันตลอดเวลาไม่ไหว และข้าก็ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ได้โปรดท่านจงช่วยข้าด้วยเถอะ”

นักบวชกล่าวว่า “เจ้าจงกลับไปที่บ้านของเจ้า ทีนี้เจ้า จงเอาพวกบรรดาสัตว์เลี้ยงทั้งหมดออกไปเลี้ยงข้างนอกให้หมด”
ชายผู้น่าสงสารรีบวิ่งแจ้นกลับไปยังบ้านของเขา วันรุ่งขึ้นเขากลับมาหานักบวชอีกครั้ง เขาดินมาด้วยสีหน้าอันแช่มชื่น พร้อมกันนั้นก็ใส่เสื้อตัวใหม่ที่ดูดีสะอาดสะอ้าน

“ชีวิตของข้าช่างหอมหวานชื่นมื่นและมีความสุขเสียนี่กระไร เมื่อบรรดาสัตว์เหล่านั้นออกไปอยู่ข้างนอกทั้งหมด บ้านมันก็คือสวรรค์ดีๆ นี่เอง มันทั้งสะอาด กว้างขวางและที่สำคัญที่สุดนะท่าน ... คือว่ามันเงียบ” เขากล่าวออกมาอย่างคนอารมณ์ดี

“จงมีความสุขอยู่กับทุกข์
ในปัจจุบันที่ตัวเองมีอยู่เถิด
อย่าเอาทุกข์ในอนาคตมาถมทับหัวใจอีกเลย”