เณรผู้รักความสมบูรณ์แบบ
ยังมีเณรอยู่รูปหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้น รอบข้างเต็มไปด้วยเศษกระดาษที่เขียนตัวอักษรแล้ว ทิ้งอยู่เต็มพื้น
อาจารย์เซนผ่านมาพบเข้าจึงเอ่ยถามเณรว่า “เป็นไรไปแล้ว?”
เณรตอบว่า “เขียนได้ไม่ดี”
อาจารย์เซนได้ยินดังนั้นจึงหยิบกระกาษที่ถูกวางทิ้งเหล่านั้นขึ้นมาดู จากนั้นเอ่ยถามเณรด้วยความข้องใจว่า “เขียนได้ไม่เลวทีเดียว เหตุใดต้องโยนทิ้ง แล้วทำไม่เจ้าต้องร้องไห้เล่า?”
“ศิษย์รู้สึกว่ามันยังไม่ดีพอ” เณรกล่าวพลางร้องไห้ “ศิษย์ชอบความสมบูรณ์แบบ ผิดเพี้ยนไปแม้เพียงน้อยนิด ศิษย์ล้วนมิอาจรับได้”
อาจารย์ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวกับเณรว่า “ปัญหาคือโลกนี้มีใครบ้างที่ไม่เคยผิดพลาดเลย” จากนั้นจึงเตือนสติเณรว่า “ดูอย่างตัวเจ้าเอง เจ้าบอกว่าเจ้ารักความสมบูรณ์แบบ แต่เมื่อไหร่ไม่ได้ดั่งใจแม้เพียงเรื่องเล็กน้อย กลับมีโทสะ กลับร้องไห้ออกมา เช่นนี้ตัวเจ้าก็ถือว่าไม่สมบูรณ์แบบเช่นกันใช่หรือไม่”
ในโลกนี้ไม่มีสิ่งใดสมบูรณ์แบบ วิถีแห่งเซนคือการใช้ชีวิตประจำวันตามธรรมชาติ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น